گاهی بیماران از گروهی از داروهای آهسته اثر موثر بر علایم استئو آرتریت استفاده می کنند، یعنی گلوکوز آمین سولفات (Glucosamine Sulfate) کندرویتین سولفات (Chondroitin Sulfate) اسید هیالورونیک (Hyaluronic Asid) و کمتر از آنها دانه سویا، آووکادو و پیاسکلیدین (Piascledine) و دیاسرین (Diacerine). کارآزمایی های بالینی با گلوکوز آمین سولفات، به شدت مورد مناقشه هستند و نگرانی هایی درمورد سوگیری این مطالعات، ناهمگونی پیامدها و میزان اثر آنها وجود دارد. اغلب مطالعات منتشر شده نشان می دهد که گلوکوز آمین سولفات تاثیر مثبتی بر درد دارد که میزان این تاثیر از ۰/۳ تا ۰/۸۷ متغیر است، اما تاثیر بر عملکرد بیماران ندارد و تاثیر آن بر اصلاح ساختار مفصلی هم مورد بحث است. اینکه تا چه حد گلوکوز آمین سولفات در استئو آرتریت موثر باشد، هنوز مورد تردید است. در ایالات متحده، گلوکوز آمین هیدروکلرید به طور کامل مورد بررسی قرار گرفته، اما تاثیر مثبتی گزارش نشده است. شواهد کمتر و همچنان مورد مناقشه ای نیز در مورد اثر بخشی کندرویتین سولفات بر درد و عملکرد بیماران وجود دارد. دانه سویا آووکادو برای درمان استئو آرتریت زانو و لگن مورد بررسی قرار گرفته است امام نه برای دست. این درمان برای کاهش درد و بهبود عملکرد در بیماران مبتلا به استئو آرتریت لگن موثر تر بوده است تا درمورد زانو (میزان تاثیر ۰/۷۶ – ۰/۰۱). دانه های سویا آووکادو در برخی مناطق جهان، به کار گرفته شده اند، اما در برخی نقاط دیگر ناشناخته اند. دیاسرین، علائم را در بیماران مبتلا به استئو آرتریت به کندی اما به طور پایدار بهبود بخشیده است (میزان تاثیر بر درد ۰/۲۴ با فاصله اطمینان ۹۵% : ۰/۳۹ – ۰/۰۸)